ลองอ่านเรื่องราวของ 2 พี่น้องนี้ดูนะครับ ให้ข้อคิดดีมาก ผู้แต่งเขายกตัวอย่างได้เห็นภาพชัดเจนจริงๆ
.
.
มีพี่น้องที่เคยฝึกจิตแล้วคู่หนึ่ง.. ขับรถไปด้วยกัน น้องชอบขับรถหลงทาง พี่ก็ชอบว่า
"หลงอีกแล้ว หลงประจำเลย! "
น้องชายก็บอกว่า " แหม คนเราก็หลงกันได้"
"หลงก็หลง แต่นี่เคยไปแล้วยังหลงอีก! "
พูดไปพูดมา น้องชายก็รำคาญว่า พี่สาวขี้บ่น พี่สาวก็รำคาญว่า น้องชายขับรถหลงประจำ
ทำให้เสียเวลา บอกว่าจำทางได้ ก็จำผิด บอกดีๆ ก็หาว่าบ่น จะไม่บอกก็ขับรถผิดไปเรื่อยๆ
แล้วจะให้ทำอย่างไร
..........................................................................
วันหนึ่ง .. พี่สาวเล่าความอึดอัดให้ฟัง ก็บอกเขาว่า
เราเปลี่ยนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ แต่เราเปลี่ยนมุมมองใหม่ได้
น้องชายขับรถผิด ก็อย่าว่าคิดหลงทาง คิดว่า เราเรียนรู้เส้นทางใหม่
เราเปลี่ยนเหตุการณ์ไม่ได้ แต่เปลี่ยนมุมมองให้รับกับสถานการณ์นั้นได้
..........................................................................
วันต่อมา คนที่เป็นพี่สาวก็ยิ่มแย้ม เข้ามาเล่าประสบการณ์แปลกใหม่ ที่เกิดขึ้นให้ฟัง
เธอเล่าว่า นั่งรถไปกับน้องชาย น้องชายก็ขับรถผิดเหมือนเดิม...
กำลังจะว่าน้องชาย แต่นึกถึงคำที่พระอาจารย์สอนไว้ว่า
เกิดอะไรให้นิ่งก่อน .. ดูจิตก่อน พอนิ่ง .. ดูจิต ก็ตั้งหลักได้ แล้วก็เปลี่ยนมุมมองใหม่
เราเรียนรู้เส้นทางใหม่ ไม่คิดว่าหลงทาง.. พอเปลี่ยนมุมมองแล้ว
แทนที่จะโมโห กลับมองเส้นทางไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับเส้นทางที่เข้ามา
เอ๊ะ .. ทางนี้ไม่เคยเข้ามา แต่ทะลุไปในเส้นทางที่สามารถไปจุดหมายที่เราต้องการได้
..........................................................................
ขณะที่มองทางอยู่ น้องชายก็พูดขึ้นว่า
" พี่ครับ ผมขอโทษด้วยนะครับ ขับรถผิดทางอีกแล้ว"
พี่สาวได้ฟังก็บอกว่า " ไม่เป็นไร ทางนี้ก็ไปได้เหมือนกัน ..พี่ก็ไม่รู้มาก่อนเลย"
น้องชายก็พูดด้วยน้ำเสียงสบายใจว่า " อ้าว พี่ไม่ได้โกรธผมเหรอ"
แล้วสองพี่น้องก็นั่งรถไปด้วยความสุขใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...
..........................................................................
เราเรียนรู้อะไรจากเหตุการณ์นี้..
เรื่องราวก็เรื่องราวเดิม พอนิ่งดูจิต เปลี่ยนมุมมองใหม่ เปลี่ยนวิธีคิด
เหตุการณ์ในชีวิตก็จะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นเอง..
ที่มา: forward mail
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น